Bitti dedik ama bitmeyen

Özledim buraları anlatmayı, okuyup özlemeyi, hatırlayıp ağlamayı, iç geçirmeyi çok şey değişti buralarda yokken  mutluluğa tek benim olarak bakmadım hiçbir zaman hiç öyle ben mutsuzum, beni mutlu etmiyosun laflarına gitmedim bu değildi çünkü derdim tasam, tanımışsan bilirsin az çok gerçi asla bunu kabul etmedin sen ama asla "ben" demedim aslında bunu görebilmen için çokça örneğin de vardı önüne serdiğim ne diyeyim. Demekki yetmemiş, yetmemişim ya da daha fazlasına ihtiyacın varmış, becerememişim ama daima mutluluk, daima sımsıkı kalabilmekti amacım daimi olabilmekti  hala öyle aslında, sadece artık daha zor artık gerçekten her şey çok zorlaştı, biz zorlaştırdık nasıl zormuş yetememek sevdiğine sevgine inandırmamak yanında kalması için elinden gelen herşeyi yapip kaldıramamak ,  nasıl zormuş ilk günle bugünün farklı olması, bunu kaldırabilmek doyasıya öpebilmek isterken ağzını bile açamayacak kadar dibe batmak yazarken zorlanıyorum artık, ne anlatmaya çalıştığımı bilemiyorum işe yarayacağını, anlaşılacağımı sanmıyorum fedakarlık gerekiyorsa mutluluk için; ben hayallerimi bıraktım dahasını saymaya ne gerek var? ben hayallerimden vazgeçtim, hayal kurmayı bıraktım Seni hayallerimde yaşatan ben; sadece gerçeklere sığdırdım kendimi, sırf sana uymuyo diye. Sırf böyle mutlu olmak istediğin için hayallerimi kaldırıp attım ben hep dualarımın içindeydi birbirimizi onca ınsan içinden bulduk beraberliğimiz devam etsin diye  gelecek için öyle güzel hayaller kurdum ki hep,  sen de hayallerimle tutundum hayata, sana, aşka


 Ama senin için hayallerimden vazgeçtim çok zormuş aldığın büyük kararların içinin bomboş olduğunu görmek yapayalnız bırakılmak ... tek beklediğim de biraz daha beni katmandı hayatına benim hayatım sendin çünkü geçen bu kadar kısa zamanda bile  ondan bundan vazgeçip sana geldim karşıma birilerini alıp sende kaldım kocaman, boyumdan büyük adımlar atıp sana tutundum mesafeleri aştım senınle mutlu oldum yanlış anlaşılmasın, sevgine ağzımı açık tek kelime edemem belki benden de kocaman, benden de sahici sevdin hakkını yiyemem


Üstüne bişeyleri katmadan büyütemezsin hiçbir şeyi adım atmadan ben bu yola girdim, ben sevdim demekle geçseydi o yol sen zaten en mutlu insandın ' ben kabullendım sende kabullen   deyip çekilmekle olmuyo malesef gerçekler öyle işlemiyo hayallerimde, gizli dünyamda bunu ben de çok yaptım ama benim ordan koparıp içine attığın bu gerçekler dünyasında ne yazık ki öyle olmuyo o işler 

Şimdi sana yine yalvarmayacağım  vazgeçme diye çünkü  beni yolun başından uçuruma getirdiğin halde en inandiğim insan tarafından  bırakıldım ... en acısı en ağiri bu artık sadece yaptıklarının sonucuna katlanıyoruz yine söyleniyosun şu an bunu okuduğunda " yapabılecek bır seyım yoktu savaştım annemın karsısına geçtim ama olmadı dıye biliyorum ama ıkı ınsan bırbırını seviyorsa karsısındakı dağ bile olsa yıkılırdı ... Ben hayallerimi senin ellerine verdim, vazgeçtim; sebebi seninle mutlu olmaktı..


En çokta işten eve gideyim kamera birbirimizi görelim uyumadan önce sesini duyayımda yine seslerimiz yankılansın gülmekten en aptala seye bile güldüğümüz anları ' anılarımızı anlatmamı özlüyorum am  sen geceleri yoksun ki beni duyasın  , belki sesimi gülüşümü özler gece olur da arayip bı seyler anlatmamı istersin, ben anlatırım sen mutlu olursun diye hala aynı masum kızım ben  atladığın şeyse senin artık ne gecemde ne gündüzümde olmadığın senin dünyanı sevmiyorum yokuş senin dünyan vazgeçilen yer ne desem ne yazsam boş.. 
Günlerden yine Sali'... ayrıldığımız gün yazarken farkettim günlerin zamanın bile hiçbir anlamı kalmadi oysa sen geleceksin diye zaman saydığım günleri bile hatirliyorum hala..

Sana kızgın değilim kızgın olsam böyle susmazdim ,(belkı gurur yapıyorsun arasam mı aramasam mi diye ararsam kızar mi diye veya ararsam eskıye dönersek anneme ne hesap veririm diye korkuyorsun :) ama nasipse önüne kimse geçemez dedim ya  kırgınım ...) yazdıkca blogtaki yazılarımı hatırlayip hep sonunu güzel bitirirdim sen bana kötü hiçbir şey yaşatmadın hakkında ardından asla kötü bir söz söylemedim söylememde söylettirmemde... kötü bitirmek istemiyorum yazıyı aramanı beklemıyorum ki zaten aramazsinda biliyorum telefonu eline aldiğin an anneni hatirlarsin sen bırakırsın belki bi gün aramak istersen seni-beni bizi hatirla ara..


Ama hala sarilip iç çeke çeke öpmeni araba kullanırken ellerimi avuç içlerimi öpmeni sesini yüzünü gözünü herşeyini özledim ........


https://www.youtube.com/watch?v=JjWxrngPYB4

10.06.2019

Hello Canım Blog..

Uzun zamandan sonra geldim gitmek değişen hiçbir şey olmadi sadece geçen şey zaman insan içinde yaşadığı acı ile bütünleşirmiş aşık olmak sevmek çok farklı bir durummuş hele ki sizin sevginiz daha ağir basıyorsa hala canınızın yanmasi normal.. 

- Benim sana yazmadiğim gibi sende bana yazma dediyse eğer ; kendinden soğutmak için o dudaklarından dökülen her bir harf hiç bu kadar canımı yakmamıştı her şey bitebilir hayatta yeniden bir başlangıç yapılır belki ama hayatımda ilk defa karşımda ki insandan bir kötülük görmeden seve seve ayrıldım... olur mu öyle şey ? bahanedir o ? 

Hayır bahane değil öyle biri değil dedim uzaklaşmıştım istanbul'dan iyi gelir belki diye hep aklımdaydı ne yaparsam yapayım bir gece sahilde otururken çok ağladım en son söylediği cümlelerle beni böyle ağlatmıştı..

-Neden böyle dedim iki insan birbirini seviyorsa neden dedim sonra iki insan birbirini seviyorsa her şeye rağmen  savaşırdı dedim , ben savaşırdım o savaşmadan arkasını döndü.. gitmek kolay geldi ve gitti bu hikayede burada bitti.. 

Gelirken İzmitten geçerken yanına giderken ki heyecanımı hatırladım dönerken gittiğim ilk an'dan içtiğim rakıya kadar hep hatirladim yaşadıklarımızı gözlerimi kapatınca hep aklıma düştü gözlerin sesin nefesin herşeyin ...  düşünce tabi düşünmeden olmuyor tabi her şeye çare var belki ama her dakika sesini duyduğunuz insanı arayamamak yazamamak seni özledim diyememek çok zor ,  ben savaştım her şeyi yaptim kendimce asla pişman değilim vicdanım çok rahat elimden gelen herşeyin en sonuna kadar yaptim ... bu hikaye burada bitti..

Bu dükkan artık kapalı içerideki ışıklar söndürüldü, tüm kitaplar yakıldı tüm fotoğraflar yırtıldı İçine kocaman her an'ımı   birikimini sığdıran bu dünya artık yok kısa zamanda çok güzelliklere şahitlik etti, çok gözyaşlarını sildi bu dünya, çok hayallere zemin oldu ama buraya kadarmış bu dünyanın tek olumsuzluğu tek başına yaşayamayacağım tek yer olmasıydı, bugün tüm ışıklar söndürüldü ve içerisinde tek başıma bırakıldım  kötü anacağım tek bir şey bile yok dünyamın içinde bırakacaklarım aradında biraz önce tüm kapılar kapatıldı, boşlukta tek başıma kaldığımda içeride sadece güzellikler olduğunu hatırlıyorum çok emeklerle kuruldu burası, içerisinde huzur köşesi, sevgi köşesi, aşktan öte duyguların köşesi var kırgınlıklar, engellerin de bi köşesi oluşmuştu Bu sefer "biz" dememeye çalışıyorum, artık geçerli bir özne değil zira. Kapının ardında güzel günler bırakıyorum; yaşanmış, yaşanmayı bekleyen İçeride kırıp dökülenlere dokunmadan kapatıyorum kapıyı, daha da kırmak istemiyorum çok sevdiğim, asla içerisinde olduğun bir gün bile pişmanlık yaşamadığım bu dünyada artık yerim yok artık gülümsemelerden, hayallerden uzak kalacak olmaktan çok bu dünyadan uzak kalacak olmaktan korkuyorum. Ama akmıyor gözyaşım, istenilen buysa zorla içeri girik kapıyı üzerime kitleyemem ya. Sevgim bu dünyanın dışına taşıyabileceğim kadar büyük. Ama demekki "biz" o kadar büyük değilmişiz. Sığamadık kendi kurduğumuz dünyaya, haketmedik belki de. Her neyse bunları konuşmaya gelmedim bugün buraya bu dükkan artık kapalı. Bu dünya artık terkedilmiş bi yer sadece. Biraz kalbimin sızısı var, ne yazdığımı bilmiyorum. Biraz hayal kırıklığı, biraz korku, biraz üzüntü var beni her zaman içerisinde yaşatacağını düşündüğüm, buna inandığım dünyadan kovuldum. İçeriye dair bir çok hayalim cebimde kaldı, bunun burukluğu var galiba; tam olarak hissedemiyorum. Hayalini kurduğum, tahmin ettiğim onca şey arasında asla bugün yoktu, belki de o yüzden boşluğa düştüm güçsüz birii değilim, ama bu boşluk gücünün içinde boğulabileceğin türden tek başıma olmayı seven biriyim, ama bu tek başınalık diğerlerinden farklıymış umuyorum ki az önce kapısı kapatılan bu dünya gelecek günlerine güzel yansır.  Umuyorum ki içeride kötü anacağın bişey yoktur umarım ki hala herşeye rağmen mutlu olursun  Bu dünyayı kötü anmaman, boşluğa düşmeden yeni kapılar açabilmen, temenni etmekten başka yapacak birşey göremiyorum bu dükkan artık kapalı.





Benden bir hatıra : https://www.youtube.com/watch?v=wVyggTKDcOE