10.06.2019

Hello Canım Blog..

Uzun zamandan sonra geldim gitmek değişen hiçbir şey olmadi sadece geçen şey zaman insan içinde yaşadığı acı ile bütünleşirmiş aşık olmak sevmek çok farklı bir durummuş hele ki sizin sevginiz daha ağir basıyorsa hala canınızın yanmasi normal.. 

- Benim sana yazmadiğim gibi sende bana yazma dediyse eğer ; kendinden soğutmak için o dudaklarından dökülen her bir harf hiç bu kadar canımı yakmamıştı her şey bitebilir hayatta yeniden bir başlangıç yapılır belki ama hayatımda ilk defa karşımda ki insandan bir kötülük görmeden seve seve ayrıldım... olur mu öyle şey ? bahanedir o ? 

Hayır bahane değil öyle biri değil dedim uzaklaşmıştım istanbul'dan iyi gelir belki diye hep aklımdaydı ne yaparsam yapayım bir gece sahilde otururken çok ağladım en son söylediği cümlelerle beni böyle ağlatmıştı..

-Neden böyle dedim iki insan birbirini seviyorsa neden dedim sonra iki insan birbirini seviyorsa her şeye rağmen  savaşırdı dedim , ben savaşırdım o savaşmadan arkasını döndü.. gitmek kolay geldi ve gitti bu hikayede burada bitti.. 

Gelirken İzmitten geçerken yanına giderken ki heyecanımı hatırladım dönerken gittiğim ilk an'dan içtiğim rakıya kadar hep hatirladim yaşadıklarımızı gözlerimi kapatınca hep aklıma düştü gözlerin sesin nefesin herşeyin ...  düşünce tabi düşünmeden olmuyor tabi her şeye çare var belki ama her dakika sesini duyduğunuz insanı arayamamak yazamamak seni özledim diyememek çok zor ,  ben savaştım her şeyi yaptim kendimce asla pişman değilim vicdanım çok rahat elimden gelen herşeyin en sonuna kadar yaptim ... bu hikaye burada bitti..

Bu dükkan artık kapalı içerideki ışıklar söndürüldü, tüm kitaplar yakıldı tüm fotoğraflar yırtıldı İçine kocaman her an'ımı   birikimini sığdıran bu dünya artık yok kısa zamanda çok güzelliklere şahitlik etti, çok gözyaşlarını sildi bu dünya, çok hayallere zemin oldu ama buraya kadarmış bu dünyanın tek olumsuzluğu tek başına yaşayamayacağım tek yer olmasıydı, bugün tüm ışıklar söndürüldü ve içerisinde tek başıma bırakıldım  kötü anacağım tek bir şey bile yok dünyamın içinde bırakacaklarım aradında biraz önce tüm kapılar kapatıldı, boşlukta tek başıma kaldığımda içeride sadece güzellikler olduğunu hatırlıyorum çok emeklerle kuruldu burası, içerisinde huzur köşesi, sevgi köşesi, aşktan öte duyguların köşesi var kırgınlıklar, engellerin de bi köşesi oluşmuştu Bu sefer "biz" dememeye çalışıyorum, artık geçerli bir özne değil zira. Kapının ardında güzel günler bırakıyorum; yaşanmış, yaşanmayı bekleyen İçeride kırıp dökülenlere dokunmadan kapatıyorum kapıyı, daha da kırmak istemiyorum çok sevdiğim, asla içerisinde olduğun bir gün bile pişmanlık yaşamadığım bu dünyada artık yerim yok artık gülümsemelerden, hayallerden uzak kalacak olmaktan çok bu dünyadan uzak kalacak olmaktan korkuyorum. Ama akmıyor gözyaşım, istenilen buysa zorla içeri girik kapıyı üzerime kitleyemem ya. Sevgim bu dünyanın dışına taşıyabileceğim kadar büyük. Ama demekki "biz" o kadar büyük değilmişiz. Sığamadık kendi kurduğumuz dünyaya, haketmedik belki de. Her neyse bunları konuşmaya gelmedim bugün buraya bu dükkan artık kapalı. Bu dünya artık terkedilmiş bi yer sadece. Biraz kalbimin sızısı var, ne yazdığımı bilmiyorum. Biraz hayal kırıklığı, biraz korku, biraz üzüntü var beni her zaman içerisinde yaşatacağını düşündüğüm, buna inandığım dünyadan kovuldum. İçeriye dair bir çok hayalim cebimde kaldı, bunun burukluğu var galiba; tam olarak hissedemiyorum. Hayalini kurduğum, tahmin ettiğim onca şey arasında asla bugün yoktu, belki de o yüzden boşluğa düştüm güçsüz birii değilim, ama bu boşluk gücünün içinde boğulabileceğin türden tek başıma olmayı seven biriyim, ama bu tek başınalık diğerlerinden farklıymış umuyorum ki az önce kapısı kapatılan bu dünya gelecek günlerine güzel yansır.  Umuyorum ki içeride kötü anacağın bişey yoktur umarım ki hala herşeye rağmen mutlu olursun  Bu dünyayı kötü anmaman, boşluğa düşmeden yeni kapılar açabilmen, temenni etmekten başka yapacak birşey göremiyorum bu dükkan artık kapalı.





Benden bir hatıra : https://www.youtube.com/watch?v=wVyggTKDcOE